Każdy z nas doświadcza uczucia złości. Nie da się nie złościć. Zdarza się, że złość jest tak trudna, że nie jesteśmy w stanie kontrolować naszych reakcji. Warto potraktować złość, jako informację o tym, że coś się z nami dzieje.
Jak powstaje złość?
Złość jest reakcją organizmu na stan zagrożenia (strach) oraz na to co zinterpretujemy jako zagrażające (myśl).
To dlatego złościmy się na dzieci, kiedy robią coś, co uważamy za niebezpieczne. Im mniej sytuacji uznajemy za zagrażające tym mniej się złościmy.
Złość nigdy nie pojawia się bez przyczyny i zawsze przyczyna naszej złości leży w nas, a nie na zewnątrz.
Dlaczego w relacji z dziećmi pojawia się tak dużo złości?

• Relacja z dzieckiem wymaga ciągłego dawania. Nie ma tutaj równowagi pomiędzy dawaniem i braniem. Nie dostajemy od dziecka troski, uwagi i wysłuchania. Ta nierównowaga często trwa całymi dniami, często nie mogąc poprosić innego dorosłego o pomoc w opiece nad dziećmi.
  
• Chronimy dzieci przed zagrożeniami, a od poczucia zagrożenia już blisko do złości.
  
• Dzieci sprawdzają nasze granice i tym samym naruszają je. Złość informuje nas, że nasze granice zostały przekroczone.
  
• Chcemy mieć kontrolę nad naszymi dziećmi. Chcemy, żeby robiły to co my chcemy i nie robiły tego, czego nie chcemy. To rodzi frustrację i napięcie.
  
• Większość z nas słyszała komunikaty: „nie wolno się złościć” i takie też często powtarzamy naszym dzieciom. Nie mieliśmy okazji zobaczyć jak złościć się lepiej oraz jak sobie ze złością radzić. Często wyrzucamy złość z siebie raniąc przy tym innych, lub trzymamy ją w sobie, dopóki nasze ciało nie da nam o niej znać w postaci, np. choroby.
  

Wyłapywanie tych wszystkich momentów, które nam sygnalizują o zbliżającej się złości, pomaga lepiej radzić sobie ze złością. Istnieją myśli-zapalniki, które przypisują złą intencję i które mają wpływ na naszą złość. To od nich zależy jak odbieramy sytuację, która w konsekwencji prowadzi nas do złości. Oto przykłady:

• „Robi to, żeby mnie zdenerwować”
  
• „Prowokuje mnie”
  
• „Specjalnie wyprowadza mnie z równowagi”
  
• „Wykorzystuje mnie”
  

Zmiana sposobu myślenia, świadomość, że pewne zachowania są typowe dla konkretnego wieku, monitorowanie własnych emocji oraz sygnałów płynących z ciała pozwala nabrać dystansu i lepiej kontrolować swoją złość.

oprac. Marta Zagórska